Sebepsiz bir gecenin içinde ,

yorgun bir sabaha doğru ilerliyorum

fakat neye ya da nelere kırgınım ,

hiçbir fikrim yok

Kanaat kullanamadığım

kanaatsizlerden tiksiniyorum…

Gözlerim acıyor artık neredeyse

yetmiş iki saattir vuslata eremedi

göz kapaklarım gözlerimle.

Özlüyorum uyumayı, şöyle uzanıp

toprağa sonsuza çıkan bir yolda

hayatın frenleri patlasın,

istiyorum…